பொன் மானே ..!
பெண் மானே ..!
விடியாத இரவினிலே
கலையாத உன் நினைவு
நித்தம் வேண்டியே
பாவிமனம் தவிக்குதடி !
மடியாத நெஞ்சினிலே
முடியாத என் ஆசைகளைக்
களவாடிட வேண்டியே
பாவிமனம் துடிக்குதடி !
படிப்பறிவு இல்லாததாலே
அறியாத என் காதலை
சொல்லிட வேண்டியே
பாவிமனம் பறக்குதடி !
அறியாப் பருவத்திலே
அக்னியாய் எனைச் சுட்டவளே
நீயருகிருக்க வேண்டியே
பாவிமனம் ஏங்குதடி !
என் பொன் மானே ..!!
